Αποχαιρετισμός στον Δημήτρη Μαρίνο-Κουρή
Άλλη μια οδυνηρή απώλεια καταγράφεται στην οικογένεια των Χημικών Μηχανικών. Ο αγαπητός συνάδελφος Δημήτρης Μαρίνος-Κουρής δεν είναι πια μαζί μας. Έφυγε αναπάντεχα, ακολουθώντας την πολυαγαπημένη σύντροφο της ζωής του τη γυναίκα του, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στην πατρίδα του τη Ζάκυνθο, στην οποία αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια όλη την ενέργεια και δημιουργικότητά του.
Ο Δημήτρης Μαρίνος-Κουρής Ομότιμος Καθηγητής της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και πρώην πρόεδρος της Σχολής, ολοκλήρωσε τις διδακτορικές σπουδές στη Σχολή των Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ το 1975 και συνέχισε τη μεταδιδακτορική του έρευνα στο Manchester το 1978. Από τις αρχές της δεκαετίας του 80 στάθηκε Δάσκαλος αφοσιωμένος στην έρευνα και στην εκπαίδευση στον τομέα του σχεδιασμού της ανάλυσης διεργασιών, ηγετικό στοιχείο στην ανανέωση της φυσιογνωμίας της Σχολής και τη ρεαλιστική σύνδεση της χημικής μηχανικής με τις ανάγκες της οικονομίας και την κοινωνία. Από τις διοικητικές θέσεις που ανέλαβε συνέβαλε καθοριστικά στον εκσυγχρονισμό της Σχολής και του προγράμματος σπουδών. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του υπήρξε παράλληλα τεχνικός ή επιστημονικός σύμβουλος, πρόεδρος και μέλος του ΔΣ σε οργανισμούς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στους οποίους προσέδωσε αέρα ανανέωσης και σύγχρονης τεχνοκρατικής προσέγγισης.
Χαρισματική προσωπικότητα ο Δημήτρης, καινοτόμος, ευρηματικός, οξυδερκής, υπήρξε μέντορας για πολλούς από μας και συνέβαλε στην χάραξη της επαγγελματικής μας σταδιοδρομίας. Ο ορθολογικός και μεστός λόγος του, η βαθιά και ουσιαστική γνώση, οι ανησυχίες του και η ευφυΐα του γοήτευαν τους φοιτητές και συναδέλφους του.
Ο Δημήτρης όμως ήταν πάνω από όλα ένας άνθρωπος ζεστός, με πηγαίο και ευρηματικό χιούμορ, με ευγένεια, αγάπη για τη ζωή, αφοσίωση στην οικογένειά του, ευαισθητοποιημένος και ενεργός πολίτης, φιλόξενος, φίλος ουσιαστικός και τρυφερός για όσους είχαν την τύχη να τους τιμήσει με τη φιλία του.
Θα θυμόμαστε πάντα τη ζωηρή ματιά του και τη διορατική προσέγγισή του στα προβλήματα της χημικής μηχανικής και της κοινωνίας, τον αυθορμητισμό και το ζεστό χαμόγελο του. Η πορεία και οι διαρκείς επιστημονικές αναζητήσεις του στη Σχολή, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά του ας αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους νεότερους Χημικούς Μηχανικούς.
Χάρης Μαρούλης και Διονύσης Ασημακόπουλος
Μαθητές και φίλοι του